Feeds:
Berichten
Reacties

Archive for the ‘Emancipatie’ Category

Als je nooit naar Deurne gaat, moet je dan weten waar het ligt?

De Syrische vrachtwagenchauffeur die opweg naar Spaans Gibraltar in het 1600 kilometer verderop gelegen Engelse Gibraltar belandde had inderdaad beter wat basale topografische kennis kunnen hebben, dan op aanraden van zijn TomTom de verkeerde windrichting op te rijden.

Maar is een kind dat het leven doorbrengt in de stegen van tuindorpen, onder de grillige schaduwen van schotelantennes, met een leerplicht die eindigt in het schooljaar waarin het zestien wordt, geholpen met de kennis dat Deurne zich bevindt onder de rook van Eindhoven en niet tussen de Hunebedden? Met de wetenschap dat er überhaupt Hunebedden bestaan? (meer…)

Read Full Post »

De dood van Ted Kennedy gaf aanleiding tot veel commentaar over de nu uitstervende Kennedy-dynastie. Politieke dynastieën zijn in de VS net zo fascinerend en illegitiem als rock royalty of Hollywood blue blood. Je kunt niet vermijden om je beroemde naam erfelijk over te dragen, maar hoe moet dat met rijkdom en maatschappelijke positie? Het idee van dynastie, schreef de Amerikaanse correspondent van NRC Handelsblad, is eigenlijk on-Amerikaans: ‘In het zelfbeeld van het land draait alles om verdienste, en mag afkomst nooit een basis zijn om iemand te beoordelen.’ Daarom was Obama voor sommige conservatieven ook zo’n aantrekkelijke kandidaat. Beleggerskoning Warren Buffett schonk bijna zijn gehele vermogen aan goede doelen, onder het motto dat zijn familieleden net als hijzelf (zo beweerde hij althans) ‘een gloeiende hekel hadden aan het Europese idee dat kinderen kunnen profiteren van de prestaties van hun ouders’ (NRC Handelsblad 27.8.09).

In een individualiserende samenleving staat de ouderwetse familieband onder druk. (meer…)

Read Full Post »

Cowgirl

Publicist en ‘powerfeminist’ Heleen Mees is verliefd op New York. Die stad is in haar ogen een echte ‘kansenmaatschappij’. De ongereguleerde arbeidsmarkt en het lagere uitkeringsniveau maken dat mensen veel meer op zichzelf zijn aangewezen. Vanwege het ontbreken van een sociaal vangnet is iedereen gedwongen om te werken en voor zichzelf te zorgen. Meer dan 90% van de migranten zijn er dan ook aan het werk, inclusief 65% van de migrantenvrouwen.

New York biedt nieuwkomers veel meer mogelijkheden om zich te ontplooien dan de Nederlandse verzorgingsstaat. Die werkt voor migranten juist als een verstikkende deken en werkt achterstanden in de hand. Betaald werk is nu eenmaal de snelste weg naar emancipatie. New York is daarom het ultieme model van een ‘grenzeloze’ samenleving, een ware ‘talentenmagneet’ die behalve energie en opwinding ook nog eens een dorpse gemeenschapszin uitstraalt, zo juicht Mees in haar nieuwe bundel Tussen hebzucht en verlangen.

Het is grappig dat een Amerikaan als Russell Shorto, nu anderhalf jaar directeur van het John Adams Institute te Amsterdam, op zijn beurt juist verliefd is geworden op Nederland. In een opvallend artikel in het New York Times Magazine (3.5.09) onder de titel ‘Going Dutch’ zet hij Heleen Mees min of meer op haar kop. (meer…)

Read Full Post »

*door Mieke Aerts.

Je kunt beroemd zijn en je kunt dood zijn, maar pas als je beroemd èn dood bent kun je terecht komen in een zogeheten canon. Het helpt daarbij enorm dat je al wat langer dood bent, bij voorkeur meer dan een halve eeuw, want dan kan een eventueel wat sleets geworden reputatie worden opgefrist door een nieuwe generatie die zich niet wil verdiepen in de polemieken van een voorbije tijd.

De negentiende-eeuwer John Stuart Mill is zoiets overkomen. Hij belandde in de twintigste eeuw zelfs in twee canons, die van het liberalisme en die van het feminisme. En sindsdien valt regelmatig te lezen hoe belangrijk de denker Mill – al dan niet in tandem met zijn geliefde Harriet Taylor –  is geweest voor de verbreiding van het idee dat vrouwen gelijke rechten zouden moeten hebben. Mills geschrift The subjection of women uit 1869 wordt prompt getypeerd als Das Kapital of de bijbel van het feminisme – al naar gelang het referentiekader van de commentator. Het wordt weer regelmatig herdrukt en verschijnt op alle literatuurlijstjes die in het kader van genderstudies zijn opgesteld voor de cursus Feministische Klassieken.

Mill zelf is te boek komen te staan als de voorloper van alle feministische golven en als een van de weinige mannen die zowel in zijn politieke activiteiten als in zijn privé-leven het feminisme daadwerkelijk in praktijk bracht. Daarmee is hij de ideale kampioen geworden van iedereen die het feminisme bij uitstek als een liberale verworvenheid wil zien, of omgekeerd: die de aantrekkelijkheid van liberale principes wil voorstellen in de gedaante van een scherpzinnige en nota bene ook nog feministische man. (meer…)

Read Full Post »

Er is iets aan de hand met de moderne man. Hij is boos. Hij is gekrenkt. Althans, dat is een boodschap die steeds sterker door reclame naar buiten wordt gebracht. Neem nu coca cola zero. Deze light-variant van de frisdrank is in de markt gezet specifiek voor de mannelijke doelgroep. Had coca cola light een feminien imago: zero is voor kerels. En wat hebben de marketeers van de multinational bedacht om die mannen te bereiken? Ze raken hem op zijn zwakke plek: zijn krenking, zijn frustratie en –jawel- zijn wraakzuchtige almachtsfantasieën. (meer…)

Read Full Post »

Het gaat supergoed met Nederlandse voetbalcoaches in den vreemde. Op het WK van 2006 was ons land met maar liefst vier bondscoaches vertegenwoordigd, op het EK van 2008 met drie. Guus Hiddink loodste de Russen naar dat EK, waar zij Oranje spectaculair versloegen. Eerder vierde Hiddink klinkende successen met Zuid-Korea en Australië. Nu gaat hij behalve Rusland ook de Londense club Chelsea redden. Bij die club was eerder Ruud Gullitt actief, die later verhuisde naar Newcastle United. Leo Beenhakker, daarvoor onder meer succesvol bij Real Madrid en als bondscoach van Saoedi-Arabië en Trinidad & Tobago, bracht vorig jaar de Polen voor het eerst naar het EK.

Rinus Michels pionierde in 1974 met het veroveren van de Spaanse landstitel door FC Barcelona. Bij dezelfde club traden Johan Cruijff, Louis van Gaal, Ronald Koeman en Frank Rijkaard in zijn voetspoor. Martin Jol trainde Tottenham Hotspur, Ronald Koeman Benfica en Valencia, Co Adriaanse FC Porto. Huub Stevens hielp het Duitse HSV weer op de been. Dick Advocaat bezorgde Zenit St. Petersburg voor het eerst in vijfentwintig jaar de Russische landstitel. Internationaal zijn op dit moment rond de honderd Nederlandse oefenmeesters actief, van de VS tot en met landen als Bhutan, Namibië en Qatar.

Wat verklaart dit uitzonderlijke succes? Vaak roemt men de goede opleiding van de Nederlanders, hun talenkennis en hun tactische finesse. Maar het geheim ligt dieper. (meer…)

Read Full Post »

Zoals bekend kwam de PvdA enige tijd geleden met een conceptresolutie over integratie: Verdeeld verleden, gedeelde toekomst. De resolutie werd in het januarinummer van Socialisme en Democratie uitgebreid besproken en is sindsdien bijna kapot geamendeerd. Vanavond is er een bijeenkomst in de Balie over.

Alle verbeteringen en veranderingen in de nota ten spijt, het lijkt me dat de nota nu al door de feiten wordt achterhaald. Er zijn twee ontwikkelingen die het integratiedebat in Nederland fundamenteel van koers kunnen doen veranderen. Beide hangen nauw met de economische crisis samen. (meer…)

Read Full Post »

Irak-besluitEen Waterstof tegen het restje angst dat u in dit nieuwe tijdperk mogelijk nog verlamt. Cas Wouters bezweert nog maar eens: angst voor de teloorgang van de seksuele moraal is ongegrond. Zelfs in een tijd met wankelend onderwijs pornoficeren jongeren hun eigen leven niet. Of was het vonnis van de parlementaire commissie Dijsselbloem over het Nederlandse onderwijs te streng? Volgens Jos van Kemenade wel. Met een zo rap veranderde leerlingenpopulatie en weinig onderzoek naar hoe het er op scholen werkelijk aan toe gaat moeten we ons onderwijsapparaat niet overhaast afschrijven. Dat sentiment deelt Ahmed Marcouch, die in het Nederlandse onderwijsstelsel de sleutel tot verheffing van alle bevolkingsgroepen ontwaart. Concurrentie tussen openbaar en bijzonder onderwijs vindt, zo stelt hij onder meer, niet alleen plaats op kwaliteit, maar ook op tolerantie. Vrees dus niet voor islamitische scholen. En ook niet voor inwoners van islamitische landen, want zelfs in Iran ontdekte Marina Lacroix niets dan normale mensen. Wim Lourens is door Leezenbergs geruststellingen bij de (in Iran populaire) Koran nog niet overtuigd en wijst op hetgeen hij zelf in de verzen ontwaarde. Als dat u op het eind van deze Waterstof toch weer doet beven, lees dan voor het slapen gaan het pleidooi van August Hans den Boef tegen het gebrek aan rationaliteit en compassie van de massa en wacht onverschrokken tot het volgende nummer.

Lees het allemaal in de nieuwe Waterstof.

Read Full Post »

Opa Gerrit zei ooit tegen kleinzoon Frits: ‘Jongen, doe de schoolstrijd nooit over!’ Maar op maandag 12 januari, bij de presentatie van diens biografie, was Frits zo eigenwijs om met opa van mening te verschillen. Gerrit Bolkestein werd na een lange carrière in het onderwijs in 1939 minister van Onderwijs namens de Vrijzinnig-Democratische Bond. Zijn programma, dat vanwege de oorlog niet kon worden uitgevoerd, kan nog het beste worden omschreven als een vooraankondiging van de onderwijsvernieuwingen van christen- en sociaaldemocraten zoals Cals en Van Kemenade in de jaren zestig en zeventig. Maar de huidige VVD en kleinzoon Frits lijken die vernieuwingen eerder te beschouwen als de bron van alle ellende in onderwijsland. (meer…)

Read Full Post »

Simon Schama’s De Amerikaanse toekomst. Een geschiedenis is een boek dat je oppakt en niet gauw neerlegt. De schrijver is dan ook de ‘populairste geschiedenisleraar ter wereld’. Zijn verhalende vernuft lijkt op dat van onze Geert Mak, en net als zijn evenknie in Nederland (of in Europa?) verdubbelt Schama zijn boeken als veelbekeken televisieseries.

Schama en Mak hebben hetzelfde oog voor persoonlijke en familiegeschiedenissen die grotere historische drama’s belichamen en een draad trekken door de tijd, en voor de dramatische stapeling van grote en kleine gebeurtenissen op bepaalde historische plaatsen. Eén ervan is Arlington Heights bij Washington, waar ooit het landhuis stond van de Zuidelijke generaal Robert E. Lee. Lincolns kwartiermeester-generaal Montgomery Meigs liet grote aantallen in de Burgeroorlog gesneuvelde soldaten zo dicht mogelijk bij de portico van de villa begraven, zodat de doden eeuwig wraak zouden roepen over het verraad van Lee, zijn vroegere mede-cadet aan de militaire academie West Point. Dat was het begin van Arlington Cemetery, waar nu vrijwel dagelijks begrafenissen plaatsvinden van in Irak gesneuvelde militairen. (meer…)

Read Full Post »

Older Posts »