De verheffende kracht van Deurne

Als je nooit naar Deurne gaat, moet je dan weten waar het ligt?

De Syrische vrachtwagenchauffeur die opweg naar Spaans Gibraltar in het 1600 kilometer verderop gelegen Engelse Gibraltar belandde had inderdaad beter wat basale topografische kennis kunnen hebben, dan op aanraden van zijn TomTom de verkeerde windrichting op te rijden.

Maar is een kind dat het leven doorbrengt in de stegen van tuindorpen, onder de grillige schaduwen van schotelantennes, met een leerplicht die eindigt in het schooljaar waarin het zestien wordt, geholpen met de kennis dat Deurne zich bevindt onder de rook van Eindhoven en niet tussen de Hunebedden? Met de wetenschap dat er überhaupt Hunebedden bestaan?

Read Full Post »

Economische crisis en integratie

Zoals bekend kwam de PvdA enige tijd geleden met een conceptresolutie over integratie: Verdeeld verleden, gedeelde toekomst. De resolutie werd in het januarinummer van Socialisme en Democratie uitgebreid besproken en is sindsdien bijna kapot geamendeerd. Vanavond is er een bijeenkomst in de Balie over.

Alle verbeteringen en veranderingen in de nota ten spijt, het lijkt me dat de nota nu al door de feiten wordt achterhaald. Er zijn twee ontwikkelingen die het integratiedebat in Nederland fundamenteel van koers kunnen doen veranderen. Beide hangen nauw met de economische crisis samen.

Read Full Post »

Morgen debat ‘links integreren’

Links zit in haar maag met het integratievraagstuk. Traditioneel linkse emancipatie-waarden lijken te conflicteren met waarden van groepen allochtonen, bijvoorbeeld bij man-vrouwverhoudingen en homo-acceptatie. De PvdA bevocht deze ‘maagpijn’ recentelijk met de nota-Ploumen: over het algemeen genomen een verharding van het integratiebeleid. Maar zijn de maagklachten niet ingebeeld? Lijden Nederlanders niet aan een vorm van sociale hypochondrie? Is er eigenlijk wel een integratieprobleem? Na jaren lange dominantie van rechts is het tijd dat ook links stelling neemt in het integratiedebat. Wat is links integreren of moet links überhaupt niet over integreren spreken?

Waterland organiseert in samenwerking met GroenLinks Amsterdam een debat over links en het integratievraagstuk. Met discussies tussen de sociologen Willem Schinkel (schrijver van De gedroomde samenleving) en Dick Pels (voorzitter Stichting Waterland en schrijver van  Opium van het volk) en tussen de politici Ahmed Marcouch (PvdA) en Tofik Dibi (GroenLinks). Presentatie: Erica Meijers (hoofdred. De Helling). En met een cartoon-slam van onze vaste Waterstof-tekenaar Bas Köhler.

Datum: donderdag 19 februari. Tijd: 20:00u. Plaats: De Balie, Kleine Gartmanplantsoen 10, Amsterdam. Toegang gratis. Reserveren via www.debalie.nl of 020-5535100.

Read Full Post »

Geert Wilders mag zeggen wat hij denkt. Ik ook.

Het is een zwarte dag, zei Geert Wilders in reactie op het oordeel van het Amsterdamse Hof, dat hem wil vervolgen voor haatzaaien tegen moslims. Voor hemzelf, voor zijn half miljoen kiezers en ‘voor al die anderen die vinden dat religiekritiek in Nederland mogelijk moet zijn’. Ik heb weinig sympathie voor Wilders en zijn kiezers, maar door dat laatste voel ik me wel aangesproken. Anders dan de progressieve partijen, die zich angstvallig op de vlakte houden, onder het motto ‘als de rechter spreekt dan zwijgt de politiek.’

Dachten we met z’n allen dat Fitna met een sisser was afgelopen, krijgen we dit weer! Het is verbazingwekkend hoe gretig allerlei personen en instanties Wilders de mond willen snoeren en juichen over een ‘geweldige dag voor de democratie’. Maar rechtgeaarde democraten moeten niet staan juichen als het politieke debat via de strafrechter wordt gevoerd. Wilders’ schofferingen zijn onvermijdelijk in een volwassen democratie, en in plaats van naar de rechter te lopen zouden zijn tegenstanders beter iets recht in zijn gezicht kunnen terugzeggen.

Read Full Post »

Bibberen met Waterstof

Een Waterstof tegen het restje angst dat u in dit nieuwe tijdperk mogelijk nog verlamt. Cas Wouters bezweert nog maar eens: angst voor de teloorgang van de seksuele moraal is ongegrond. Zelfs in een tijd met wankelend onderwijs pornoficeren jongeren hun eigen leven niet. Of was het vonnis van de parlementaire commissie Dijsselbloem over het Nederlandse onderwijs te streng? Volgens Jos van Kemenade wel. Met een zo rap veranderde leerlingenpopulatie en weinig onderzoek naar hoe het er op scholen werkelijk aan toe gaat moeten we ons onderwijsapparaat niet overhaast afschrijven. Dat sentiment deelt Ahmed Marcouch, die in het Nederlandse onderwijsstelsel de sleutel tot verheffing van alle bevolkingsgroepen ontwaart. Concurrentie tussen openbaar en bijzonder onderwijs vindt, zo stelt hij onder meer, niet alleen plaats op kwaliteit, maar ook op tolerantie. Vrees dus niet voor islamitische scholen. En ook niet voor inwoners van islamitische landen, want zelfs in Iran ontdekte Marina Lacroix niets dan normale mensen. Wim Lourens is door Leezenbergs geruststellingen bij de (in Iran populaire) Koran nog niet overtuigd en wijst op hetgeen hij zelf in de verzen ontwaarde. Als dat u op het eind van deze Waterstof toch weer doet beven, lees dan voor het slapen gaan het pleidooi van August Hans den Boef tegen het gebrek aan rationaliteit en compassie van de massa en wacht onverschrokken tot het volgende nummer.

Lees het allemaal in de nieuwe Waterstof.

Read Full Post »

Weg met de broederschap!

Eind maart 2008 gebeurde er in Nederland iets bijzonders. Het effect van Wilders’ anti-islamfilmpje Fitna was heel anders dan iedereen, inclusief de regering en Wilders zelf, had voorzien. In plaats van heftige reacties in de vorm van rellen, bedreigingen of erger, was de houding van de Nederlandse moslims bedaard, laconiek, zelfs enigszins verveeld. De radicale Haagse imam Fawaz Jneid, die zijn Profeet tijdens de Deense cartoonaffaire nog op hysterische toon had verdedigd, prees nu de ‘dapperheid’ van premier Balkenende en bedankte zijn islamitische broeders voor de beschaafde wijze waarop zij op Fitna hadden gereageerd. Volgens Fouad Sidali, de woordvoerder van het Samenwerkingsverband Marokkanen in Nederland, had de islamkritiek, inclusief die van Wilders, een positieve bijwerking gehad. Zij ging vaak over de schreef en had mensen onnodig op hun ziel getrapt, maar dat was nodig geweest om de discussie aan te zwengelen. Opvallend genoeg complimenteerde ook Wilders zelf de Nederlandse moslims vanwege hun rustige en waardige reactie!

Het lijkt warempel alsof we in een nieuwe fase van het islamdebat en het integratieproces zijn beland.

Read Full Post »

Koekje van eigen deeg

De Fitna van de heer Wilders was mijlenver binnen de wet. Er werden (net) geen heilige religieuze symbolen aangetast. Het was een aaneenschakeling van bekende feiten over de radicale politieke Islam. Met zo weinig commentaar erbij dat sommige fundamentalisten elders in de wereld er een oproep tot de Jihad inzagen. Wilders had blijkbaar keurig weergegeven wat hun bedoelingen waren. Ze kregen een koekje van eigen deeg gepresenteerd. En ze aten het smakelijk op.

Niet zo lang geleden pleitte Wilders samen met Hirsi Ali voor een Jihad tegen de Islam, in plaats van namens de Islam. Ook dat was een koekje van eigen deeg.

En dan is er de inhoud van de film. De gewelddadige liefde voor een Heilig Boek. Is dat het? En meer niet? Eind jaren zeventig had je een zelfde soort discussie over links. Stalin, Mao, Pol Pot, de Bader Meinhof groep of de Brigato Rosso: is dit waar je voor staat als je links bent? Flink wat krakers in die tijd riepen: ‘deze rechtsstaat is de onze niet’. Toen was het links die vooral een koekje van eigen deeg gepresenteerd kreeg.

Read Full Post »

Obama’s ‘wij’

Jammer dat we in Nederland geen politicus van het statuut van Obama hebben. Zijn toespraak naar aanleiding van de radicale preken van zijn vriend en leermeester dominee Wright was indrukwekkend. Ze bevat bovenden veel, dat ook voor de Nederlandse situatie het overdenken waard is. Ten eerste is er dat mooie en overtuigende ‘wij’, een handreiking gericht aan elke Amerikaan die geneigd is met hem mee te denken en de problemen te onderkennen die in het land spelen. Een dergelijk overtuigend, krachtig, cultuur- en religieoverschrijdend ‘wij’ wordt in Nederland op het ogenblik maar zelden gehoord. Ten tweede windt Obama er geen doekjes om. Er ís discriminatie, er ís rassensegregatie, dat heeft tot inferieure zwarte scholen geleid, de erfenis daarvan is doorgegeven aan volgende generaties. Zelfs van degenen die geslaagd zijn, aldus Obama, “blijft hun wereldbeeld wezenlijk bepaald worden dor de thema’s ras en racisme”. Dat een presidentskandidaat dit zegt tijdens een verkiezingscampagne is ongehoord. Vervang het begrip ‘ras’ door ‘cultuur’ of ‘religie’ en je begrijp als Nederlander hoeveel lef je moet hebben Amerikanen dit soort waarheden in het gezicht te slingeren. En hoeveel lef Amerikanen moeten hebben dit soort waarheden volmondig te erkennen.

Read Full Post »

Meningsvrijheid. Waarom ook al weer?

Gelukkig heeft de Volkskrant – zie de blog van Brechtje hieronder –dit weekend veel aandacht gewijd aan de achtergronden van het beginsel van vrije meningsuiting. Maar wat je in de Volkskrant niet terugvindt, is dat vrije meningsuiting een recht is dat soms tegen andere moet worden afgewogen. Neem ter illustratie het stuk van Gabriël van den Brink in de NRC van 3 maart jongstleden: ‘Capituleer niet voor de radicale Islam’. Brechtje verwees er ook al naar in een van haar eerdere blogs. In dat stuk komt Gabriël van den Brink keihard op voor de vrijheid van meningsuiting, zonder ook maar één keer uit te leggen waarom dat recht zo fundamenteel is dat er wat hem betreft doden voor mogen vallen. Hij meldt terloops dat mensen ook recht op fysieke bescherming hebben, maar weigert zich af te vragen wat we moeten doen in het geval beide rechten frontaal tegenover elkaar komen te staan.

Grofweg bestaan er twee soorten verdediging van het recht op vrije meningsuiting. Aan de ene kant bevinden zich degenen die streng tussen woord en daad scheiden. Woorden doen volgens aanhangers van deze visie geen pijn zolang niemand de daad bij het woord voegt. Woorden zijn dus vrij omdat ze letterlijk en figuurlijk niets kosten. Dat gebeurt pas waneer woorden in daden worden omgezet. Op dat moment wordt er volgens aanhangers van deze visie een nieuwe situatie gecreëerd, waarin niet het recht op vrije meningsuiting, maar het recht op fysieke bescherming in het geding is. In deze visie ‘doet’ de film van Wilders niets en zijn het alleen de demonstranten op straat die door hun daad iets doen.

Aan de andere kant heb je degenen die erkennen dat woorden op zichzelf wel degelijk pijn kunnen doen. De tweede visie, die Gabriël van den Brink niet deelt, is interessanter en realistischer dan de eerste. Woorden kunnen mensen bedoeld of onbedoeld verwonden, kwetsen of klein maken. Soms zijn de gevolgen daarvan even erg als de schade die mensen letterlijk wordt toegebracht.

Maar als het waar is dat woorden mensen kunnen verwonden, waarom dan niet erkennen dat er af en toe situaties zijn, waarin de kosten van het vrije woord te hoog worden?

Read Full Post »

Terug in het dorp Nederland

Pas als je een tijdje uit Nederland bent weggeweest merk je wat voor een eigenaardig land dit is. En kan je alleen maar verwonderd zijn over de zorg van Paul Scheffer en de zijnen dat we hier onvoldoende aan migranten duidelijk maken wat onze identiteit is. Die is namelijk oorverdovend. De Nederlandse identiteit vind je dagelijks in de krant. Op de opiniepagina. Je hoeft Nederlanders niet naar hun mening te vragen. Die krijg je. Er is geen land waar er per inwoner zoveel opinierubrieken zijn als in Nederland. Om van de vele blogs, columns, debat-avonden en ingezonden brieven in dit land maar te zwijgen.

Read Full Post »