Het moet, het kan! Op voor het Plan!

Zo luidde de beroemde strijdkreet voor het Plan van de Arbeid, dat de SDAP en de vakbonden middenin de kapitalistische crisis van de jaren dertig presenteerden. Het Nederlandse Plan was sterk beïnvloed door zijn Belgische voorganger, het geesteskind van de politieke denker Hendrik de Man, dat door de Belgische Werklieden Partij op haar Kerstcongres van 1933 met groot enthousiasme was aanvaard. ‘Omwenteling der produktieordening’ was het einddoel, en de eerste stap daartoe was ‘het overbrengen van het bank- en kredietwezen in gesocialiseerd gemeenschappelijk bezit’.

De Man trok vervolgens als een ware messias door het verpauperde land om de werklozen de blijde socialistische boodschap te brengen. Op een meeting in Luik in november 1934 zei hij: ‘De rollen moeten worden omgekeerd: in het vervolg moet de staat kunnen bevelen aan de banken, in plaats van door de banken bevolen te worden!’ Enkele weken later in Mechelen wees hij de zondebokken aan: ‘Iedereen mag meehelpen, behalve de heren bankiers. Die hebben afgedaan, die moeten op hun knieën!’

De tijden van het Plan lijken helemaal terug.

Read Full Post »

Klieren de Ieren?

Waterlog plaatst regelmatig gastbloggers. Dit is een bijdrage van Roland Goetgeluk, oud campagneleider EU PvdA-afdeling Utrecht, tegenwoordig bewust D66.

De uitslag in Ierland is niet verrassend. Een referendum over een complexe vraag als het Verdrag van Lissabon, dat in essentie niet anders is dan het door Frankrijk en Nederland getorpedeerde Grondwettelijk Verdrag, is alleen mogelijk als burgers ook daadwerkelijk weten waarover ze moeten stemmen. En zelfs als ze het weten, dan is een nee goed te begrijpen.

De oplossing van Sarkozy, een godgeschenk voor ons kabbelende Kabinet, was politiek slim. En verhullend. Verhullend omdat de kern van het harde nee van Frankrijk en Nederland, politiek niet werd weggenomen. Burgers stemmen op basis van het herkenbare hart, het nadenkende hoofd en de werkende handen van politici. Deze drie-eenheid is nationaal al niet hemelbestormend, maar de Europese sterren schijnen nog veel verder weg.

Read Full Post »

De kerstgedachten van Waterstof

‘Besluit’ door Bas Köhler

Wie durft er anno 2007 nog een kerstkindje ter wereld te brengen? Waterstof vervolgt het debat over zin en onzin van het gezin met Roos Wouters, die ten strijde trekt tegen onvrijwillige kinderloosheid. En wie weet of zich onder de nu-niet-nieuwgeborenen de nieuwe Christus van het bedrijfsleven had bevonden: daar is hard behoefte aan een frisse wind met meer dan dollartekens voor ogen. Volgens Remko van Broekhoven moet het maar eens afgelopen zijn met de onverantwoordelijkheid in de maatschappij. Hij wordt op zijn wenken bediend door Paul Tang en Johan van Gilst, die het bedrijfsleven verwijten dat daarin alles lijkt te draaien om geld. Ook Dick Pels vindt dat de drijfveer van topmensen niet hebzucht maar eerzucht moet zijn. Zelfs porno draait volgens Marije Jansen in het ideale geval niet alleen om geld. Zij pleit – heel vrijzinnig – voor alternatieve porno. Maar is vrijzinnigheid ook buiten de pornografie op zijn plaats? Eisso Post fulmineert tegen de politieke fladderigheid van het vrijzinnige ideaal. Niet minder omstreden is het idee van kosmopolitisme. Alexander Pechtold gelooft dat we allemaal Europeanen zijn, maar volgens Pieter Pieterse zijn we vooral op zoek naar landgenoten. Waarvan sommigen best mogen assimileren volgens Carel Brendel. Hij houdt in reactie op Elsbeth Etty vol dat niet ieder pleidooi voor assimilatie racistisch is. Ten slotte vindt Germ Janmaat dat culturele diversiteit het onderling vertrouwen tussen de burgers niet per se hoeft te ondermijnen – een tweede Kerstgedachte waarmee Waterstof u graag het nieuwe jaar in stuurt.

Lees het allemaal in de nieuwe Waterstof.

Read Full Post »

Een vrijzinnig Europa?

De Europese commissie stelde recentelijk voor om de drug 1-benzylpiperazine in alle lidstaten strafbaar te stellen. Dat zou dan de eerste keer zijn dat ‘Europa’ zich met het drugsbeleid in de afzonderlijke lidstaten bemoeit. Vanuit vrijzinnig opzicht is dat natuurlijk onwenselijk. Nederland is nog steeds (ondanks de conservatieve tegenbeweging van de laatste jaren) uniek en vooruitstrevend in zijn drugsbeleid. De rest van Europa loopt daarin achter. Aanpassen aan gezamenlijke Europese wetgeving is dus een stap terug. De SP heeft daarmee een sterk argument om Europa te bekritiseren. De toenemende macht van de commissie vormt in dit opzicht een bedreiging voor de vrijzinnige uitgangspunten waarom ons land –nog steeds- bekend staat.

Maar daarmee zijn we er nog niet. Europa heeft ook op een veel minder zichtbare manier invloed op het Nederlandse drugsbeleid. Het paddoverbod, de steeds strengere controles op dance-feestjes, arrestaties van mensen terwijl die slechts een dosis voor eigen gebruik bij zich hebben (zie tolerantie.nu), het afschaffen van pillentests op feestjes: er wordt de laatste tijd enorm veel nadruk gelegd op handhaving ten koste van gezondheid, persoonlijke vrijheid en privacy. Dit alles doet vermoeden dat Nederland in Europees verband aan overcompensatie lijdt. Om ons softdrugsbeleid te verdedigen wordt steeds vaker op andere gebieden een beleid gevoerd dat strenger is dan in de strengste lidstaten.

Toch is het in vrijzinnige kring not done om je vraagtekens te zetten bij Europa.

Read Full Post »