Economisch populisme

Handelaar in angst Geert Wilders maakte het opnieuw bont tijdens de laatste Algemene Beschouwingen. De islam vervuilt onze publieke ruimte, in de vorm van ‘hoofddoekjes, haatbaarden, boerka’s en mannen in rare lange witte jurken’. Het is daarom tijd voor een grote schoonmaak: we moeten ‘onze straten gaan terugveroveren, en zorgen dat Nederland er weer gaat uitzien als Nederland’. Vandaar zijn voorstel voor een hoofddoekjesbelasting van duizend euro per jaar, want ‘de vervuiler betaalt’. Dat was geen cabaret, zoals D66-leider Alexander Pechtold veronderstelde, maar bittere, fanatieke ernst.

Jan Marijnissen heeft gelijk: er is maar één ding waar je bij Wilders op moet focussen: hij discrimineert.

Read Full Post »

Geert Wilders mag zeggen wat hij denkt. Ik ook.

Het is een zwarte dag, zei Geert Wilders in reactie op het oordeel van het Amsterdamse Hof, dat hem wil vervolgen voor haatzaaien tegen moslims. Voor hemzelf, voor zijn half miljoen kiezers en ‘voor al die anderen die vinden dat religiekritiek in Nederland mogelijk moet zijn’. Ik heb weinig sympathie voor Wilders en zijn kiezers, maar door dat laatste voel ik me wel aangesproken. Anders dan de progressieve partijen, die zich angstvallig op de vlakte houden, onder het motto ‘als de rechter spreekt dan zwijgt de politiek.’

Dachten we met z’n allen dat Fitna met een sisser was afgelopen, krijgen we dit weer! Het is verbazingwekkend hoe gretig allerlei personen en instanties Wilders de mond willen snoeren en juichen over een ‘geweldige dag voor de democratie’. Maar rechtgeaarde democraten moeten niet staan juichen als het politieke debat via de strafrechter wordt gevoerd. Wilders’ schofferingen zijn onvermijdelijk in een volwassen democratie, en in plaats van naar de rechter te lopen zouden zijn tegenstanders beter iets recht in zijn gezicht kunnen terugzeggen.

Read Full Post »

De toekomst van God

Het ging over God, deze week in de Rode Hoed. De seculiere NRC had een aanleiding gevonden, het boek van redacteur Marcel Haenen over missiewerkers, om te praten over de toekomst van God. De insteek van de liberale krant leek me duidelijk: kerken lopen leeg, – zelfs 8 van de 10 missiewerkers uit Haenen’s boek zijn uit hun Orde getreden -, de Rede heeft gewonnen. Er komt een tijd dat ook gelovigen voor rede vatbaar zullen zijn. Ik had me voorgesteld dat de avond in het teken zou staan van het ‘nieuwe geloven’, spiritualiteit beleven zonder dogma’s van kerk en patriarchaat. Niets was minder waar.

We weten inmiddels dat de ontzuiling geen innerlijke gemoedsrust heeft gebracht. Mensen blijven op zoek naar meer, naar een diepere betekenis van het leven. Er is dus een toekomst voor God? Ik denk van wel, tenminste voor het goddelijke. Nog afgezien van de rol die religie speelt in vele landen buiten Europa lijkt juist in de westerse samenleving de behoefte aan zingeving en transcendentie alleen maar groter te worden. Een derde flatscreen TV of de zoveelste wintersportvakantie bevredigt onze behoeftes maar kortstondig. Voor een diepere en duurzamere bevrediging is meestal meer nodig. Meer mens, minder ding.

Read Full Post »

School.

Waterlog maakt graag ruimte voor gastloggers. Deze keer weer voor de onvolprezen taalvirtuoos Zero.

Maxime Verhagen voor de klas: ik kan zo snel geen beter pleidooi voor hogere lerarensalarissen bedenken. Te vrezen valt dan ook dat zijn klasje van dertig ambassadeurs uit islamitische landen, wier resultaten bij de Cito-toets reeds als erbarmelijk bestempeld moeten worden, straks ook bij het eindexamen genadeloos door het ijs zal zakken.

Het rekenen ging nog aardig, althans, nadat Verhagen nederig zijn excuses had aangeboden voor de rekensom ‘Hoeveel is 3 varkens plus 2 varkens?’, en ook de anatomie van de geit werd feilloos blootgelegd. Op het onderdeel staatsinrichting gingen de scholieren echter opzichtig de mist in.

Read Full Post »

Gilles Kepel over de Fitna

De nieuwe film van Wilders schijnt “Fitna“ te heten.

“Iedere moslim kent het Arabische begrip fitna, aldus de PVV-leider. “Het duidt op situaties waarin het geloof van moslims op de proef wordt gesteld. Alles wat hun geloof op de proef stelt, is fitna: onbedekte vrouwen, alcohol, niet-moslims, verzet tegen het gezag van de islam. Ik gebruik die term spiegelbeeldig: voor mij is de verderfelijke islam fitna.” Wilders is ingenomen met de titel. “Ik wilde per se een term die in de Koran voorkomt.” ( Het Parool , 9-2-2008)

“Fitna” is een negatief woord – ook voor moslims. Fitna is chaos en burgeroorlog, oorlog van moslims tegen moslims. Gilles Kepel schrijft in Oorlog in het hart van de islam (2004/2005) over jihad en fitna. “In de geschiedenis van de veertien eeuwen van de islamitische samenlevingen heeft altijd een intense spanning bestaan tussen twee tegengestelde polen, die de op- en neergang bepaalden van de uit de islam voortgekomen beschaving: jihad en fitna.

Read Full Post »

Wilders en de retoriek van Hitlers Mein Kampf

In 1939 schreef de Amerikaanse literair theoreticus Kenneth Burke een diepgravend opstel ‘The Rhetoric of Hitler’s “Battle“, dat in 1941 werd opgenomen in zijn bundel The Philosophy of Literary Form. Burke verzette zich tegen de gebruikelijke ‘vandalistische’ commentaren op het boek, en deed een serieuze poging tot analyse van Hitlers retorische stijl en overredingskracht. De belangrijkste taaltechniek school volgens hem in het symboliseren van een gemeenschappelijke vijand: Hitler identificeerde de Prins van het Kwaad. Mensen die het over al het andere oneens zijn kunnen zich immers verenigen op basis van een gezamenlijke vijand. Het genie van de grote leider, zo citeerde hij Hitler, is dat hij tegenstanders in verschillende velden weet voor te stellen als behorend tot één enkele categorie. Je moet niet teveel vijanden hebben, want dat leidt maar tot ‘objectiviteit’ en verlamming van krachten.

Deze essentialistische denkfiguur is volgens Burke zo effectief omdat zij de materialisering is van een religieus patroon. De Duivel wordt belichaamd in zichtbare, aanwijsbare mensen van een bepaald bloed of ras. De oorzaak van het kwaad ligt buiten ons. Alle ziekten en slechtigheden van de eigen groep worden veruiterlijkt en op een metafysische zondebok geprojecteerd. Men strijdt niet langer tegen een inwendige maar tegen een uitwendige vijand: de ‘Eeuwige Jood’. Vanaf dat moment is alle bewijsvoering automatisch. Ongemakkelijke feiten worden bijvoorbeeld geneutraliseerd door te wijzen op de onnavolgbare sluwheid van de internationale joodse samenzwering.

Read Full Post »

Geert Wilders: de pot verwijt de ketel

door Dick Pels en Baukje Prins 

‘Wat je zegt ben je zelf’: op niemand is dit gezegde meer van toepassing dan op Geert Wilders, de kersverse politicus van het jaar 2007. Dat bleek opnieuw toen hij eindelijk eens stevig werd aangepakt door HBO-voorzitter Doekle Terpstra. Kritiek vat hij meteen op als een belediging: precies datgene wat hij zijn ergste islamistische vijanden verwijt. Ineens was het parlement heilig voor onze nationaal-populist, die altijd doet alsof hij een buitenstaander is die schijt heeft aan de kletspraat van het Haagse zootje. Híj voerde het debat waar het thuishoorde, in het parlement, terwijl Terpstra erbuiten ‘schandelijke partijpolitiek’ bedreef. In plaats van een normale en welkome uiting van maatschappelijke betrokkenheid was die ‘buitenparlementaire tegenbeweging’ volgens Wilders een belediging voor de PVV-kiezer ‘en dus voor de parlementaire democratie’.

Dezelfde schijnheiligheid klonk door toen hij Terpstra verweet ‘op de man te spelen’. Merkwaardig dat ook progressieve (?) journalisten als Pauw en Witteman, de Volkskrant in zijn redactioneel commentaar en de hele Tweede Kamer van Halsema tot Van Baalen dat Terpstra kwalijk leken te nemen. Maar al zou je het willen, in dit geval is het onmogelijk om niet op de man te spelen. Geert Wilders valt immers samen met zijn partij. Hij is daarvan de Leider en enige bestuurder. De statuten van de PVV bevorderen ‘het uitdragen van de politieke en maatschappelijke standpunten, zoals deze door de heer Geert Wilders zijn uitgedragen en in de toekomst zullen worden uitgedragen.’ Terwijl hij zelf zegt nooit individuen aan te vallen, noemde hij Vogelaar knettergek en beschuldigde hij eerder Aboutaleb, Albayrak en Arib zo ongeveer van landverraad.

Read Full Post »

Waarom de foto’s van Sooreh Hera tentoongesteld moeten worden.

Bovenstaande foto is nu eens geen illustratie bij een weblogstukje maar een statement. De foto is afkomstig van de website van Sooreh Hera, een pas afgestudeerde Iraanse kunstenares, die sinds zeven jaar in Nederland woont en die de KABK heeft gedaan. Wim van Krimpen, directeur van het Haags Gemeentemuseum, koos het werk van een aantal afgestudeerden uit voor een tentoonstelling, waaronder dat van Hera. So far so good.

Totdat ophef ontstond, in eerste instantie vanwege een filmpje, maar ook vanwege enkele foto’s. Hera’s werk gaat over de verhouding tussen religie en sexualiteit. Hera zelf licht toe op haar website: “Religie wil altijd controle over de sexualiteit van de mens uitoefenen, met als meest dwingende verbod het taboe op homosexualiteit. De drie grote godsdiensten zijn altijd fel gekant geweest tegen elke afwijkende vorm van sexuele beleving: binnen de islamitische wereld staat op homosexualiteit nog steeds de doodstraf. Ik heb geprobeerd om herkenbare schoonheid van homosexuelen te verbeelden, maar ook vervreemde schoonheid die voor vele mensen ongekend, of oneerbaar is.”

Interessant is nu om te kijken hoe de berichtgeving is vanuit christelijke hoek. Trouw bericht: “Op een van de foto’s is profeet Mohammed afgebeeld als homo.” Dat is te kort door de bocht. Hera heeft expliciet homosexuele mannen afgebeeld, en niet de profeet Mohammed. Daar gaat de tentoonstelling over. In De Pers vertelt Hera over één van de homostellen, afkomstig uit Iran: “Zij wilden niet herkenbaar in beeld en dragen dus maskers. Om de hypocrisie in de moslimwereld aan de kaak te stellen, heb ik de gezichten van Mohammed en Ali gebruikt. De foto’s van Mohammed en Ali worden normaal gebruikt in processies van sjiitische moslims.” Door deze maskers te gebruiken, voegt Hera dus wel een statement toe aan de foto. Dat wordt versterkt door de context waarin de twee mannen zich laten afbeelden. Op één foto draagt een man met zo’n masker een leren broek die open is bij zijn billen. Op een andere foto zit hij in een houding alsof zijn vriend gaat pijpen.

Read Full Post »

De joden hebben het gedaan

Op 18 oktober j.l. Botsten de Beschavingen. Onder die titel was ik uitgenodigd door de Internationale Socialisten om in debat te gaan met hun voorman Peyman Jafari. Die had eerder in een Amsterdamse moskee een tegenhanger gepresenteerd van het comité van ex-moslims van Ehsan Jami.  Ook al had ik inmiddels mijn steun aan dat laatste comité ingetrokken, en was ik dus niet langer gediplomeerd ‘islamofoob’, er bleef genoeg over om van mening te verschillen. 

In de aankondiging van de bijeenkomst in de Oudemanhuispoort werd betreurd dat het islamdebat werd gedomineerd door rechtse opiniemakers die erop bleven hameren dat de islam niet te rijmen was met de Nederlandse democratie. Maar vooral dat links Nederland in verwarring was, en geen antwoord had op dit rechtse ‘Verlichtingsoffensief’.  Jafari en ik waren het er gauw over eens dat het geen zin had om het Westen dan wel de islam als monolitische en elkaar vijandige blokken te beschouwen, en dat er in dit opzicht geen sprake was van een botsing der beschavingen.

Read Full Post »

Ik ben van de afvalligen afgevallen

Enkele weken geleden viel ik van mijn fiets, met mijn gezicht op het asfalt. De grap was snel geboren. Met mijn hoofd vol bloed en wonden (ik ben katholiek opgevoed) zag ik er uit zoals Ehsan Jami er had moeten uitzien als hij echt in elkaar was geslagen. Die grap getuigde van mijn groeiende twijfel over mijn ondertekening van de steunverklaring voor Jami’s Comité van Ex-Moslims. Inmiddels ben ik van de afvalligen afgevallen. Het gezamenlijke artikel van Wilders en Jami (de Volkskrant 27.9.07) was de druppel die de emmer deed overlopen.

Zodra Jami de oprichting van zijn comité aankondigde, mailde ik om hem te steunen vanuit de linkse hoek. Toen denderde het PvdA-circus-Terstall over hem heen, en ergerde ik me aan het paternalisme van de partijtop jegens de ‘jonge hond’ en de verkrampte smoezen om zijn initiatief niet te steunen. Na enige tijd viel de steunverklaring in de bus. Die beweerde nogal stellig dat ‘de’ islam afvalligheid niet toestond en met de dood wilde bestraffen, en dat er dus sprake was van een conflict tussen ‘de’ islamitische leer en de Nederlandse wet. Maar het kernpunt over de verdediging van de individuele vrijheid van godsdienst en levensbeschouwing stond er goed in en dat vond ik belangrijker.

Read Full Post »