Vaders van Nederland! De tijd is gekomen om ons te bevrijden uit de ketens van het fulltimewerk en de laatste resten van het kostwinnersmodel af te schudden. Men zegt over mannen dat wij pas gelukkig zijn als wij veertig, vijftig uur in de week werken. Dat wij ons alleen maar interesseren voor geld verdienen en carrière maken. Dat wij ons te goed voelen voor de zorg voor kinderen, omdat je die niet terug ziet op je loonstrookje.
Dit beeld is achterhaald en vals. Meer dan zes van de tien mannen willen graag minder werken, en meer tijd besteden aan de opvoeding van hun kinderen. Dat ze dit niet doen, komt door de dwingende manier waarop werk in Nederland is ingericht. Dat kan dus anders. En dat zullen we zelf moeten doen. Wat we nodig hebben is lef en overtuigingskracht. Een aantal van ons heeft het gedaan. Wij hebben afspraken gemaakt met onze werkgevers. Wij hebben onze plek opgeëist in de levens van onze kinderen. Wij hebben onze papadag veroverd en toch zijn we niet op een zijspoor beland. Nu roepen we jullie op hetzelfde te doen. Wees niet bang. Leg je niet neer bij de status quo. Worstel je los uit het kostwinnerskeurslijf. Werk een dag minder in de week. Ga iets leuks doen met je kind. Geniet van je papadag! Je productiviteit zal er niet onder lijden. Je ontwikkelt juist extra vaardigheden, waar ze op je werk profijt van hebben. En je versterkt jullie emotionele band. Dat is goed voor jou en voor je kind. En het draagt bij aan een meer ontspannen bestaan.
Door onze papadag te claimen, geven we onze vrouwen en vriendinnen de kans om juist meer te werken. Zodat zij meer uit zichzelf kunnen halen. Zodat zij zich kunnen ontplooien. Zodat zij zich in hun loopbaan optimaal kunnen ontwikkelen als zij dat willen. Waarom we dat belangrijk vinden? Omdat zij daar recht op hebben en er net als wij gelukkig van worden. Nu worden vrouwen die meer willen werken nog door hun werkgevers ontmoedigd. Waarom toch? Hebben vrouwen dan toch minder rechten? De ondertekenaars van dit manifest willen de dominante arbeidsideologie doorbreken waarin vrouwen nog altijd ongelijk zijn aan mannen. Geef vrouwen de ruimte om meer uren te werken. Zonder dat ze worden uitgemaakt voor ontaarde moeder. En laat vaders de vrijheid om minder uren of op een andere manier te werken. Zonder dat de machocultuur hen wegzet als ambitieloze sukkels.
Iedereen in Nederland heeft het over arbeidsparticipatie van vrouwen. Vrouwen moeten meer gaan werken om de vergrijzingsgolf op te vangen. Het kabinet heeft er zelfs een Taskforce voor opgericht. Prachtig. Maar krijgen alle mannen dan ook een papadag? Krijgen we dan ook meer kraamverlof voor vaders? Komt er geld om het ouderschapsverlof van vaders door te betalen? Tot onze grote irritatie ontbreekt de rol van de vaders volstrekt in deze discussie. Het kabinet belijdt de emancipatie van mannen vooral met de mond. Ja, minister Plasterk heeft een ‘Plan van de man’. Ja, minister Rouvoet roept wat over het gezin. Maar wat is er echt gedaan? Welk concrete maatregelen maken het voor mannen echt gemakkelijker om papa te zijn? Wat we wel zien, is dat Den Haag bezuinigt op de kinderopvang. Begrijpt u nu dat wij daar soms heel erg kwaad van worden?
Sommige mannen wachten af. Wij doen het zelf. We presenteren hierbij onze eigen ‘Taskforce’, Papa Plus. Wij willen volwaardig vaderschap in combinatie met volwaardig werk. Wij zijn man, werknemer, partner, en ook papa. Wij claimen voor elke vader het recht op minstens één papadag. Wij willen onze kinderen niet issen. Voor je het weet zijn ze groot en is hun jeugd voorbij. Wij vinden dat een kind recht heeft op een vader, en een vader recht heeft op een kind. Vaders vervullen een onmisbare rol in de vorming van kinderen tot evenwichtige volwassenen. Wij eisen onze plek op in het leven van onze kinderen. En wij roepen onze collega-vaders op hetzelfde te doen. Eis een papadag! Kies voor jezelf en voor je kind.
Wij begrijpen het heel goed als mannen die keuze nu niet durven te maken. Want het kan ten koste gaan van je loopbaan. De cultuur in het bedrijfsleven is nog steeds die van het kostwinnersmodel. De man werkt, de vrouw blijft thuis. Maar heren werkgevers, wake up. Dit is de 21e eeuw! Zorg voor kinderen is geen vrouwentaak. Mannen eisen hun plek op in het gezin. Toch is de arbeidsdeling in Nederland nog altijd traditioneel ingericht. Daar moeten we dus zo snel mogelijk vanaf. Niks geen kostwinners- of anderhalfverdienersmodel. Als we al moeten kiezen, dan kiezen we voor twee keer vier. Twee partners die allebei vier dagen werken. Dan doe je recht aan de wensen en verlangens van beide ouders.
De overgrote meerderheid van de werknemers is op zoek naar een betere balans tussen werk en privé. Dat geldt voor alle leeftijden en opleidingsniveaus. Wellicht zijn wij een goedgeschoolde voorhoede die een nieuw tijdperk inluidt. Feit is dat de meeste vaders minder willen werken om bij hun kinderen te zijn, zonder dat ze daarmee hun loopbaan schaden. Daar is een mentaliteitsverandering voor nodig. Onder vaders zelf. Onder weten werkgevers. Maar ook onder moeders. Die moeten zich geen schuldgevoel laten aanpraten als ze naar hun werk gaan. En ze moeten ons de ruimte geven om de zorg voor de kinderen op onze eigen manier in te vullen. Wij willen een cultuuromslag. En we verwachten van de overheid dat ze deze noodzakelijke cultuuromslag actief bevordert.
Wij zijn een groep papa’s die nu al laten zien dat het kan. Maar dat mag niet afhankelijk zijn van de toevallige schappelijkheid van je werkgever. Een eerlijke verdeling van werk en zorg over mannen en vrouwen moet in steen worden gebeiteld. Wij roepen werkgevers op om vaders meer ruimte te bieden om flexibeler met werk om te gaan. Om 32 of 36 uur per week te werken. Of om meer uren te werken maar dan op andere tijden. Wij vragen werkgevers om hun mentaliteit aan te passen aan de huidige tijd. Een echte man heeft een papadag én een carrière. Loyaliteit aan je werk is niet meetbaar door aanwezigheid. Dat is een achterhaalde industriële gedachte. Weg met de mentaliteit van de fabrieksfluit! Beoordeel ons op resultaat. En niet op het aantal uren dat we voor een beeldscherm of bij een koffieautomaat hangen. Thuis- en telewerken bieden ruime, nieuwe kansen. Maar veel werkorganisaties hobbelen hier nu nog achteraan. Er moeten geen belemmeringen zijn om voor vaderschap te kiezen. Wij willen dat de papadag een recht wordt. En we zullen zelf met aanbevelingen komen om de politiek en de sociale partners te laten bewegen.
Wij willen graag werken. Wij willen ook graag hard en veel werken. Maar we willen ook onze kinderen zien opgroeien. Daar deel van zijn. En niet alleen op zondag het vlees komen snijden. Wij willen meer. Wij willen volwaardig vader zijn. Nu het nog kan.
Rutger Groot Wassink (34). Beleidsmedewerker FNV Jong en deelraadslid. Vader van Boris (2,5); Merlijn van Hulst (32). Universitair docent bestuurskunde. Vader van Kyra (1); Rutger Ros (35). Wegontwerper. Vader van Rocka (1,5); Henkjan Letteboer (32). Architect. Vader van Anna (1,5); Mathijs Rutten (31). Projectleider Facilitaire zaken. Vader van Justin (1,5); Harm-Jan Kamstra (32). Loodsmedewerker. Vader van Mila (4) en Mirthe (2); Ruben Boerkamp (36). Regiopolitie Utrecht. Vader van Lieve (6) en Roman (2); Peek Nieuwenhuisen (32). Huisarts. Vader van Mijlan (3) en Wieke (1,5); Daniel Hentschel (31). Cartoonist/illustrator, muzikant. Vader van Luden (1); Bram Gerrits (32). Freelance redacteur en lokaal politicus. Vader van Marius (1); Gijs van Dijk (28). Vakbondsbestuurder. Vader van Sam (1); Serge Calon (35). Gebiedsmanager AM/ Groen door Rood. Vader van Roman (2); Hugo Bijlsma (28). Coördinator Publieksservices. Vader van Ebbe (1); Joost Voerman (35). TV producer. Vader van Sam (8) en Julia (4).
Kan ik meedoen?
[…] Ook interessant: manifest pappa-plus Posted by joepzander Filed in vaderschap Tags: Cisca Dresselhuis, deeltijd, Dennis Grippeling, femanisme, Margriet van der Linden, opzij, Pia Dijkstra, remancipatie, Roos Wouters […]
Papadag…
sukkels!
Waar zijn de tijden van Piet Hein en Jan de Wit gebleven?
* weer de kern van de zaak citeert: *
“…laat vaders de vrijheid om minder uren of op een andere manier te werken. Zonder dat de machocultuur hen wegzet als ambitieloze sukkels.”
Nee joh, deden we het al die tijd om andere mannen te imponeren?
* ogen uitwrijft *
…nou zeg, breekt mijn klomp… en ik maar denken dat het was omdat er anders niks te… eh… zo, daar ben ik dan mooi ingeluisd zeg!
* in zichzelf praat *
Dus als ik het goed begrijp: terwijl ik vijftig uur in de week van huis ben, zit van mijn zuurverdiende centen die parttime tennisleraar m’n echtgenote aan een lamme backhand te helpen…
* mengsel van teleurstelling en opstandige ontnuchtering voelt opkomen *
Ja, maar dat is dan wel leuk van die vakbondsjongens, dat ze dat allemaal maar gewoon zo opschrijven, maar hoe krijg ik nou m’n ego terug?
Het minder werken (32 uur) ipv van een volledige week met of zonder atv is in Nederland allang geen issue meer. Een beetje flauw dat dit non argument uit de archiefkast wordt gehaald. je gaat minder werken en dan krijg je daar ook minder voor betaald. Hiervoor krijg je dus je quality time met je kiddo’s. Een ieder kan hier zijn eigen keuze in maken.
Het beoordelen op resultaat van werknemers en hoe de functie uit te oefenen is daarintegen een hot issue. Worden de normen in deze gesteld door de OR, in een bilatraaltje met je directe chef of eenzijdig door de directie opgelegd, bepaalt de werknemer dit helemaal zelf, of maakt de vakbeweging weer eens een gedragscode…vul maar in.
Alle heren ondertekenaars zijn kenniswerkers / witte boorden en in tegenstelling tot de blauwe boorden zijn zij voor een groot deel van hun werkzaamheden niet gebonden aan een vaste (werk)plek en zijn hun inspanningen niet tijd (9 to 5) gebonden.
De ondertekenaars pleiten hier echter niet voor een pappa dag maar voor meer bewegingsvrijheid / autonomie binnen hun werk. Grappig detail is de witte boorden van de vakbeweging die deze petitie ondertekenen de solidariteit laten varen met de blauwe boorden. Die zijn nl. veelal gebonden aan een vaste werkplek en tijd.
Ik heb nog geen rechtvaardiging gelezen in dit stuk om te komen tot een collectieve invulling van die nieuwe stijl van werken. Ga lekker een bilatraaltje aan met je directe chef of stop met jammeren en spring in het diepe en wordt ondernemer / free lancer / zzp-er dan beslis je nl voor de volle 100% over je eigen tiime planning.
Cheers
Heb me zojuist door de toespraak van A.Marcouch elders op deze site geworsteld. Maar ik wist vooruit, ook op basis van de “ideeën” van A.M. inzake koranlessen op nota bene openbare scholen, dat ik met het zoveelste voorbeeld van onversneden TAQIYYA geconfronteerd zou worden.
Aangaande religie en alles wat daar omheen hangt geldt slechts één typering: het is allemaal verzonnen.
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=5648
Nog een voorbeeld van taqiyya van A.M.: laatst had hij het over de vernederlandsing van de islam. Maar dat is onjuist. Er bestaan maar één koran en één islam en die zijn op zijn zachtst gezegd niet om blij van te geraken.
Waarom dat zo is en ook hoe taqiyya werkt, kan iedereen nu lezen.
http://tinyurl.com/9q4xe
http://tinyurl.com/2whlun
Ik geloof niet dat dit log over Marcouch noch TAQIYYA (wat dat dan ook wezen mag) gaat.
…”wat dat dan ook wezen mag?”…
De Engelse taal niet machtig? De lui om de links aan te klikken en te gaan LEZEN.???
Pytrik: je hoort in de volgende categorie thuis.
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=1975
@callahan je off topic geleuter kan je beter bij hvv kwijt
Eis een ‘papadag’?
Wat hier eerder is gezegd over dat minder werken voor mannen nog nauwelijks een issue is, klopt. Ook kunnen vrouwen meer gaan werken wanneer zij dit willen. Dat het in de praktijk nog steeds vaker voorkomt dat de man fulltime en de vrouw parttime werkt heeft volgens mij een andere oorzaak dan de hier gesuggereerde ‘machocultuur’.
Wat je de soms wel erg in hun idealen doorgeslagen hardline-feministen hoort beweren, namelijk dat de man-vrouw positie in de maatschappij door de samenleving opgedrongen rolmodellen zijn, klopt maar voor een klein deel.
In diverse media zijn in het begin van 2008 uitkomsten van een onderzoek gepresenteerd waaruit blijkt dat de meerderheid van de Nederlandse werkende vrouwen liever parttime werkt en dat de meeste mannen liever een fulltime baan hebben. Misschien is het zo dat dit een laatste restant van het rollenpatroon is, misschien ook niet. Omdat het zoals gezegd geen issue meer is om als man minder te gaan werken en als vrouw meer, denk ik dat dit eerder een vrije keus is die men tegenwoordig maakt.
Wat men vroeger (en in linkse kringen vaak nog steeds) als seksistisch ervoer, namelijk dat mannen en vrouwen binnen de maatschappij verschillende rollen hebben (en dan met name in het gezin) is een waarheid waar men moeilijk omheen kan. Mannen hebben nu eenmaal meer hang naar hun carriére en vrouwen vinden hun sociaal leven belangrijker (over het algemeen). Andersom heb je natuurlijk ook carriérevrouwen en huismannen, maar de modus is vaak het tegendeel.
Tegenwoordig zijn we volgens mij grotendeels wel uit het rollenpatroon ontsnapt, je hebt mannelijke kinderverzorgers en ook vrouwelijke heftruck chauffeurs. Maar je moet je afvragen waar dit rollenpatroon vandaan is gekomen. Ik denk dat door de eeuwen heen het rollenpatroon van de werkende man en de huisvrouw is ontstaan door eigenschappen die aan mannen vrouwen eigen zijn, maar die door bijna alle dominante culturen tot norm zijn verheven. Feit blijft gewoon dat nu die ‘norm’ verdwenen is de natuurlijke eigenschappen van mannen en vrouwen gebleven zijn.
Ik denk dus dat er alleen maar voor gezorgd dient te worden dat iedereen hierin zijn/haar eigen keuze kan maken. Voor de rest zijn zaken als ‘papadag’ overbodige luxe die iets probeert te forceren wat er allang is, namelijk vrije keuze. Ik heb als man echt niet het gevoel dat ik ‘me moet ontworstelen aan mijn kostwinnerskeurslijf’ dat is iets waar ik na mijn studie voor zal kiezen, en ik zie dat mijn medestudentes hier ook geen problemen in ondervinden.
Beste vaders, ik las in de ESTA over Papa Plus en ik, Catharina, actrice en Encouraging-Trainer, ben op zoek naar papa’s; vaders die mee willen doen aan de opvoedcursus NU ANDERS Kinderen opvoeden. Nog steeds zijn het de moeders die zich verdiepen in opvoeden, maar deze training is door zijn heldere, lichte en praktische vorm bij uitstek leuk en zeer geschikt voor vaders.
Omdat je ook oefent met het in praktijk brengen van bemoediging in de opvoeding, ervaar je meteen meer contact met je kind(eren) en doe je geweldige ervaringen op die je relatie verstevigen en verdiepen. De vaders die al meededen waren unaniem heel enthousiast en blij met deze cursus. Ik maak jullie graag attent op de mogelijkheid om deze training te volgen. NU ANDERS start op dinsdagavond 29 maart op Singel 46 in Amsterdam. Er zijn nog plaatsen vrij. Voor info neem je een kijkje op: http://www.meerrmoedmeermens.com.
Papa’s meer dan welkom!
I got what you mean , regards for putting up.Woh I am thankful to find this website through google. “I would rather be a coward than brave because people hurt you when you are brave.” by E. M. Forster.
We absolutely love your blog and find the majority of your post’s to be just what I’m looking for. Do you offer guest writers to write content for yourself? I wouldn’t mind creating a post or elaborating on some of the subjects you write with regards to here. Again, awesome weblog!