‘Er is weer hoop voor het volk’ schreeuwde PVV-Kamerlid Hero Brinkman toen zijn anti-Europese partij grote winst bleek te hebben geboekt bij de Europese verkiezingen. Zijn leider Wilders zei tijdens het slotdebat: ‘De kiezer heeft altijd gelijk. Het CDA heeft een derde verloren, de PvdA is gehalveerd. Normaal zou je dan toch zeggen: ik pak mijn biezen en ga een andere leuke baan zoeken.’ Maar de andere partijen vonden dat de kiezer iets heel anders had gezegd. Het waren slechts Europese en geen nationale verkiezingen, het verlies viel mee (CDA), en waar het niet meeviel (PvdA) zou de kiezer bij een volgende gelegenheid vast en zeker weer tot bezinning komen.
Het volk en de waarheid. Het probleem is dat geen van beide bestaan in de democratie. De mantra dat ‘de kiezer altijd gelijk heeft’ is voor politici slechts een aanleiding om over de rug van de kiezer hun eigen gelijk te halen (denk aan de uitdrukking: ‘de kiezer heeft gesproken, nu is de politiek weer aan zet’). Er is altijd ruimte voor het partijdig bijbuigen van de zogenaamde ‘volkswil’. In de democratie is dus altijd sprake van touwtrekken om het politieke gelijk. Dat wordt niet per definitie belichaamd door (de meerderheid van) het volk, maar komt pas tot stand in de wisselwerking tussen de volksstem en de interpretatie die volksvertegenwoordigers eraan geven.
‘De kiezer heeft altijd gelijk’ is daarmee een typisch populistische uitspraak. Populisten geloven dat het volk de waarheid belichaamt, terwijl de bestuurlijke elite niet naar het volk luistert en daarom ongelijk heeft, zelfs liegt en bedriegt. Voormalig LPF-Kamerlid Joost Eerdmans reageerde op het verwijt van populisme steevast met de riposte: ‘het is toch mijn vák om het volk na te praten?’ Ook Rita Verdonk hanteert de titel ‘populist’ als trotse geuzennaam: ‘In Den Haag is het een scheldwoord. Maar populisme betekent niet meer dan luisteren naar het volk. Dat is juist een groot goed’. Democratie valt in haar ogen samen met de heerschappij van de meerderheid. Ook VVD-erelid Frits Bolkestein mag graag herhalen dat het begrip populisme hem weinig zegt, want ‘populisten zijn gewoon parlementariërs die hun werk goed doen, namelijk het volk vertegenwoordigen’.
Een van de mixed blessings van het populisme is dan ook dat het democraten in spiegelbeeld duidelijk maakt wat democratie niet is: de heerschappij van het volk. Het verwarrende daarvan is dat populisten, in plaats van verklaarde tegenstanders ervan te zijn, het klassieke democratische gedachtegoed juist uitermate serieus nemen. Het zijn radicale democraten die vasthouden aan de letterlijke, oorspronkelijke betekenis van het woord democratie. Antipopulistische democraten komen daarmee voor een dilemma te staan: moeten zij ophouden dit universele hoerawoord te gebruiken en iets anders verzinnen? Moeten zij soms ophouden democraten te zijn?
Zelfs Obama zegt het zijn illustere voorganger Lincoln na: ‘Government of the people, by the people, for the people’. Maar dat is op zijn best een naïeve bezweringsformule en op zijn slechtst een gevaarlijke illusie. Een volksregering bestaat niet, en idealen als ‘zelfbestuur’, ‘volksmacht’ of ‘volkssoevereiniteit’ verhullen gemakkelijk dat de macht altijd wordt uitgeoefend door een elite van vertegenwoordigers van het volk. Democratisering in letterlijke zin leidt tot nivellering, heerschappij van de middelmaat en meerderheidstirannie. De vorig jaar overleden socioloog J.A.A. van Doorn zei het kort en krachtig: ‘Democratie is niet: de macht van het volk. Het is een verbond tussen het volk en politieke elites die perspectief bieden. Een gezonde democratie heeft iets elitairs. Vandaag ontbreken de elites omdat de ideeën ontbreken’ (Elsevier 6.10.07).
Er zijn dus altijd twee concurrerende spelers in de democratie: vertegenwoordigers en vertegenwoordigden, elite en massa, voorhoede en achterban. Ofschoon zij door het volk worden gekozen, vormen de vertegenwoordigers een elite van politieke professionals die per definitie op afstand staan van hun achterban. Hun taak is niet om het volk na te praten, maar juist om nieuwe vergezichten te ontwikkelen en initiatieven te nemen, die in veel gevallen zullen botsen met het natuurlijke conservatisme van de meerderheid. De democratie is eerder het toneel van een soms heftig heen-en-weer tussen politieke elites en hun kiezerspubliek, waarbij de politieke waarheid per definitie in het midden ligt.
Het hart van de democratie wordt dus gevormd door een ‘lege plek’, zoals de Franse filosoof Claude Lefort heeft gezegd. De ‘stem van het volk’ is doorgaans een kakafonie van door elkaar heen pratende stemmen, en ook de politieke elites praten steevast door elkaar heen in hun pogingen om die stem te interpreteren. Het volk blijft op zijn best een vage, onbereikbare gestalte, die altijd woordvoerders en aanvoerders nodig heeft om als politieke realiteit te kunnen bestaan. De democratie is in die zin gebouwd op drijfzand. Democraten moeten het doen zonder demos. Het populus van de populisten bestaat niet. De politieke waarheid is per definitie voortvluchtig, en de kiezer heeft nooit gelijk.
Wie over een specifiek onderwerp wil filosoferen zal dat onderwerp eerst nader moeten omschrijven. De opvattingen over vorm en inhoud van het begrip democratie lopen sterk uiteen. De Deutsche Democratische Republik van weleer stond een andere democratie voor dan die van Nederland. Het woord populisme *1 wordt elders anders verstaan dan bij ons en zelfs binnen Nederland zijn de meningen niet uniform. Het populisme van Jan Marijnissen is niet vergelijkbaar met het populisme van Wilders c.s. , “populisme ” zoals het nu door pers en politiek wordt gebruikt heeft een negatief sentiment, in de geest van bewust een verkeerde voorstelling van zaken geven ter wille van politiek gewin. Tijdens het referendum over de Europese grondwet riep Jan Marijnissen enkele keren voor de tv camera : ” De regering heeft ons met de Euro belazerd. ” Een populisme pur sang , immers, er werd niet over de Euro gestemd, Jan Marijnissen wist dat zijn kreet op een leugen berustte *2 maar het leverde wel de verlangde nee-stemmen op. Als Wilders uitroept dat alle kriminele asielzoekers het land moeten worden uitgezet is dat geen populisme in de voorgaande betekenis maar een beleidspunt van zijn partij. En daar is niets mis mee al hoef je het met die politiek niet eens te zijn. De raspopulist is iemand met grote kennis van hetgeen er onder de massa van de bevolking leeft. In de toekomst zal dat geen waarborg zijn voor een aanzienlijke stemmenwinst. Na de hype Fortuyn , de hype Wouter Bos ( ooit bijna 60 zetels in de peiling) de hype Rita ( 30 zetels ) , de hype Jan Marijnissen ( ook 30 ) thans de hype Wilders ( piek 32 ) begint het stemvolk critischer te worden. Het zou interessant zijn de debatteren over de vraag of Wilders een echte hype is of echt een grotere partij in stand kan houden. Doordat allochtonen regelmatig negatief in de pers komen heeft zijn partij voorlopig voldoende laken voor de schaar.
De politieke waarheid is per definitie voorvluchtig en de kiezer heeft nooit gelijk , aldus de slotconclusie van Dick Pels. Daar zit veel waarheid in. Wat het volk wil is duidelijk, men wil méér. Méér van van alles , meer geld, meer vrije tijd, meer inspraak, meer vitaliteit, vroegere pensionering, meer aanzien, betere woning, meer ……… dus meer. En ook minder, minder van alles, minder werken, minder overheid, minder belastingen, minder files, minder overlast, minder plichten, minder……… dus minder. Van een moderne politicus mag verwacht worden dat hij goed voor het klootjesvolk zorgt, de basics van het bestaan verdedigt, maar hij hoeft niet naar hen te luisteren. Immers de politicus krijgt steeds dezelfde litanie te horen , wij willen méér, wij willen minder. Het zij zo.
Elders op internet heb ik een bericht geplaatst over de toekomst van de politieke kiezer. *3
*1 Van Dale …… po-pu-lis-me het, neiging zich te richten naar de massa van de bevolking.
*2 De waarde van de Euro voor de bezitters van guldens is in de volle openbaarheid volgens het van te voren afgesproken draaiboek tot stand gekomen. De procedure is door openbare instanties w.o. consumentenbond en vakorganisaties gecontroleerd. ( bron: Gerrit Zalm in een tv interview met journalisten ) .
*3 DE NIEUWE KIEZER Mei 2009
Wij, West-Europese samenleving , gaan op termijn een nieuw fenomeen beleven , de pan-europese kiezer. Een nieuw type kiezer , volledig losgekoppeld van welke klassieke stroming, beweging, ideologie dan ook. Een assertieve kiezer , middelbaar tot hoger opgeleid , die zich rationeel zal laten leiden door de pragmatiek van de dag en als principiele richting de koers kiest van een Europa dat zich inzet voor een socialer en veiliger wereld. Uit de samenleving komen signalen die in die richting wijzen. De pan-europeaan toont minder belangstelling voor sociaal democratie , evenmin voor de christendemocratie, wel interesse voor milieu, economie en vooral federale en mondiale problematiek.
Nu in alle landen, welke tot de Europese Unie behoren, een sociaal vangnet gespannen is dat alleen in onderdelen te verbeteren valt – een permanent proces – en de veiligheid van de burger in de Natoveste is gewaarborgd , is er zoveel druk van de ketel gevallen dat veel kiezers het voor gezien houden. We zullen dus moeten wennen aan lage opkomsten bij verkiezingen – waarbij vooral lager opgeleiden wegblijven – immers, hoe beter het leven is hoe minder animo voor de stembus. Niettemin blijft er een gemotiveerde en zich verantwoordelijk voelende groep kiezers – de toekomstige politieke elite – achter die het voortouw zal nemen om de Unie stuur en richting te bieden om zodoende te komen tot meer invloed op het internationale platform.
Ten tijde van de Vietnam oorlog en later bij het aanschouwen van natuurrampen ( tsunami) bleek de tv kijker gevoelig voor het leed elders ter wereld. Tijdens de Golfoorlogen bleek zelfs sprake van aanzienlijke betrokkenheid; verontwaardigde actievoerders vormden protestbewegingen, gingen de straat op om een pak slaag van de politie in ontvangst te nemen. De praktijk leert echter dat actie voeren zonder geweld en tactisch overleg meer oplevert en grensoverschrijdende onderwerpen als economie en milieu zullen daarbij dienst doen als katalisator. De federalisten onder ons streven naar meer wereldprestige voor Europa om beter gehoord te kunnen worden en zoeken het dus in de interne verstevinging van de Unie met als doel één standpunt in internationale aangelegenheden namens de 27 lidstaten. Op een gegeven moment komt dat streven vanzelf tot uiting in de vorm van een pan-europese politieke organisatie misschien toch vanuit de in “Brussel” samengeklonterde belangengroeperingen maar dan toch met een nieuwe aanpak en een fris élan.
“Het volk blijft op zijn best een vage, onbereikbare gestalte, die altijd woordvoerders en aanvoerders nodig heeft om als politieke realiteit te kunnen bestaan. De democratie is in die zin gebouwd op drijfzand. ”
Goed gezegd. Drijfzand waar men gaat en staat, dus…
Leuk commentaar op Anton Zijdervelds titel.
“Het volk, dat zijn de anderen”.
de heerschappij van het volk. Het verwarrende daarvan is dat populisten, in plaats van verklaarde tegenstanders ervan te zijn, het klassieke democratische gedachtegoed juist uitermate serieus nemen. Het zijn radicale democraten die vasthouden aan de letterlijke, oorspronkelijke betekenis van het woord democratie. Antipopulistische democraten komen daarmee voor een dilemma te staan: moeten zij ophouden dit universele hoerawoord te gebruiken en iets anders verzinnen? Moeten zij soms ophouden democraten te zijn?
Ehhh. Nee. Antipopulistische democraten moeten gewoon democraat zijn.
Want populisten zijn er in soorten en maten. Sommige zijn NIET democratisch. Andere WEL.
Hoe kun je zien en merken dat ze niet democratisch zijn?
Lees het partijprogramma. Kijk niet naar het effect dat ze hebben op het volk. Kijk naar wat ze denken.
En dan wordt het enorm eenvoudig. Geert Wilders is geen echte democraat. Hij lult rondom zijn eigen ideologie en maskeert zijn gebrek aan idee met dat ie juist democratisch wil zijn.
Dat maakt hem geen democraat. Populisme en democratie worden onterecht met elkaar op een hoop gegooid.
Populisme kan een onderdeel zijn van democratie (zie VS). Maar het is niet de basis! Die heeft niks te maken met populisme maar alles met Montesquieu. Scheiding der machten. En vrijheid ook. Van den burger. Heel fijn idee. Eigenlijk.
Ten slotte dit : tegenstanders van Wilders * dienen te beseffen dat er onder degenen die op verkiezingen NIET op hem gaan stemmen, kiezers zijn die wel degelijk delen van zijn programma goedkeuren. Anders gezegd de sympathie voor Wilders of ten minste de tolerantie voor zijn ideeën is groter dan aangenomen mag worden. De hele hype rondom Fortuyn heeft aangetoond dat de ware opvattingen over allochtonen en islam van een aanzienlijk deel van de Nederlandse stemmers door het constante demoniseren van links Nederland onderdrukt werden. Tegenover Janmaat c.s hebben wij ons schandalig misdragen.
Volgens de peilingen van Maurice 32 zetels volgens anderen 28 ( politieke barometer van Nova ).
Onze volksvertegenwoordigers doen alle moeite om de zogenaamde kloof tussen politiek en volk te dichten, de lege plek van de filosoof Claude Lefort. Onze volksvertegenwoordigers zoeken steeds naar de mening van het volk. Er is zelfs al een partij die haar programma door het volk laat schrijven. Alle partijen verrichten geregeld opiniepeilingen en als zij het niet doen, doen de media het wel. Wat ze ook doen, die kloof wordt niet kleiner
Wat ik in Nederland zie, en dat is geen feit maar mijn waarneming, is dat de belangrijkste drijfveer in de samenleving als geheel angst is. Angst regeert en angst is een slechte raadgever. Die angst zie ik bij een zeer groot deel van de inwoners van dit land maar ook bij onze volksvertegenwoordigers. Franklin Delano Rooseveldt sprak in de jaren dertig van de vorige eeuw de volgende woorden en die hebben nog niets aan kracht ingeboed: “We’ve got nothing to fear but fear itself.”
Wat ik ook zie en ook dat is mijn waarneming, is een gebrek aan leiderschap. En leiderschap is STAAN voor je zaak en die zaak niet laten afhangen van wat anderen er van vinden. Of nog erger, je opvatting baseren op een opniniepeiling of op wat de “man in de straat” vindt. Leiderschap is niet het populaire standpunt kiezen maar staan voor je eigen standpunt hoe impopulair dat ook is.
In mijn ogen moeten de volksvertegenwoordigers en ook de bestuurders juist afstand houden van de bestuurden, het volk. De lege plek leeg laten. Wij kiezen hen om de beste besluiten voor ons te nemen, niet de populairste. Nu zijn ze op zoek naar het populairste besluit. Een goed besluit nemen betekent over de emotie heen stappen en op basis van argumenten en ratio een besluit nemen. De huidige generatie politici is op zoek naar de mening van het volk. Dat is de grootste gemene deler. Terwijl ze zouden moeten zoeken verschillende meningen ook al wordt een mening uitgedragen door maar één persoon. Wellicht heeft die ene persoon een veel betere oplossing voor het probleem. Hierbij is trouwens ook een mooie taak voor de media weggelegd.
Dat moet de kracht van democratie zijn. Dat is waar de uitdaging voor een volksvertegenwoordiger ligt en niet in het overnemen van een opiniepeiling.
Ik vind het erg jammer dat er nog steeds geen moslimpartij is opgericht. Ik ben geen moslim, maar als er een moslimpartij was dan zou ik er wel op stemmen alleen om Geert Wilders van een tegenhanger te voorzien. Naar mijn mening zouden de moslims als ze een eigen politieke partij zouden hebben ook veel serieuzer en voor minder gevaarlijk worden gehouden. Met het Roosevelt citaat van Frans Kuijpers ben ik het helemaal eens, Nederland komt door de snelle media altijd zeer gemakkelijk in een massahysterie terecht als het om politiek gaat, en ook denken ze in Nederland dat ze het altijd beter doen dan de rest van de wereld.
Democratie in haar zuivere primitieve vorm leidt enkel tot de macht van de massa en helaas wat daar de resultaten van zijn hebben we al meerdere keren in het verleden mogen aanschouwen. In een functionerende democratie laat de massa zich leiden door leiders met een boodschap, leiders die inspireren en leiders die motiveren. Leiders ook die het vertrouwen van de massa genieten.
Dat betekent echter ook dat:
1) Leiders in staat moeten zijn om een boodschap aan de massa duidelijk te maken oftewel hun electoraat exclusief moeten kunnen bedienen.
2) Leiders indien zij aan de macht zijn ook duidelijk moeten maken dat zij aan de macht zijn.
In beide is de klad gekomen en dat heeft grote gevolgen voor het functioneren van een democratie en leidt rechtstreeks tot het opkomen van mensen als Henk Westbroek (de stamvader van het populisme in Nederland), Pim Fortuyn en Geert en Rita.
Add 1) Leiders moeten in staat zijn hun electoraat exclusief te bedienen.
Politiek leeft van grote idealen, of het nu rechts neocon liberalisme of links maoisme is, politieke systemen streven allemaal naar het grote ideaal dat verankert ligt in het streven naar verminderde entropie dat kan worden gezien in alle levende natuur en dat ons Darwinistisch erfgoed is van 3,5 miljard jaar van evolutie. Alleen de manier waarop dat ideaal wordt verankert in de politiek verschilt. Waar de neocon denkt dat de beste manier om de totale maatschappelijke ellende te ontlopen bestaat uit het onbeperkt verrijken van de top zodat ook de basis van de graantjes mee profiteert (all the boats in the harbor…..bla,bla,bla), denkt de socialist dat een nivellering van inkomen en een democratisering van de productie en consumptie kan zorgen voor een evenwichtige groei om zo de ontworsteling van mens aan zijn oertoestand vooruit te drijven. Aangezien beide systemen een kern van waarheid hebben is het van belang dat hun electoraat bij de les gehouden wordt. Dat hun electoraat dus kan onderscheiden en de uitspraken van de politieke leiders op hun merites kan schatten en waar het dat niet kan op de leiders vertrouwt. Nou lijkt rechts daar momenteel bijzonder goed in te slagen en heeft links het nakijken. Hoe komt dat? Een paar opmerkelijke feiten.
1) Een linkse krant als de Volkskrant heeft steeds meer problemen met het behouden van zijn abonnees terwijl de Metro, de Spits etc. hun rechtse boodschap elke dag loslaten op de treinforensen. Wie gaf Theo van Gogh een podium voor zijn vete tegen de AEL, juist de Metro! De website van de Volkskrant haalt het niet ten opzichte van de websites van de Telegraaf (GeenStijl als jongeren corrumperend platform voorop maar als je wilt weten wat er leeft in de onderbuik van de samenleving is het lezen van de reacties op een willekeurig artikel op http://www.telegraaf.nl meer dan voldoende). Commerciële TV doet ook zijn deel (Veronica “gaf” Powned bijvoorbeeld zendtijd). De Groene Amsterdammer is een weekblad, heeft geen reclame en kost dik 4 euro en de Nieuwe Revu en Panorama kosten samen 4 euro en staan bol van de reclame. Kortom de linkse media zijn inmiddels afwezig op de Vara na, die ook meer vermaakt dan een boodschap verspreid.
2) Links laat zich gedwee de schuld in de schoenen schrijven van alle misstanden in de huidige maatschappij. Van graaikapitalisten, via Marokkaanse buurt terroristen tot de file waar hij elke dag weer naar zijn werk kan gaan, wordt alles door Jan (of Janine) met de Pet inmiddels gezien als zijnde veroorzaakt door hetgeen deze de “linkse kerk” pleegt te noemen. Links lijkt niet in staat te zijn deze beschuldigingen op een effectieve manier van zich af te wijzen. Waar Wouter Bos de banken steunt, als Cohen met Marokkaanse jongeren thee gaat drinken en als Femke Halsema tegen de uitbreiding van het wegennet stemt worden Jan met de Pet daarin braaf bevestigd. Links geeft geen duidelijk alternatief, geen leiding, geen visie meer prijs.
Maar files worden veroorzaakt door de drang van de bedrijven zich te centraliseren in de randstad wat ervoor zorgt dat de ene helft van het land elke dag naar de andere helft moet migreren om te werken. Niet door een gebrek aan wegen.
Marokkaanse vaders werden door het bedrijfsleven hier naartoe gesleept om ongeschoold werk te doen wat nu is verplaats naar lage loonlanden waardoor hun merendeels ook ongeschoolde zonen in de jaren 80 geen werk meer hadden en de kleinzonen nu zich in wanhoop op hun geloof storten om nog enig gevoel van eigenwaarde te behouden.
Het steunen van de graaikapitalisten was nodig omdat die willens en wetens het geld van tienduizenden kleine beleggers hadden verspeeld in hun casino NYSE. Als de banken waren omgevallen waren de pensioenfondsen omgevallen en was het land inderdaad in een diepe crisis terecht gekomen, maar de straat is alleen duidelijk dat “Bos de banken helpt en de mensen laat stikken”.
Rechtse media doen echt geen moeite die samenhangen duidelijke en linkse hebben de tijd en de interesse kennelijk ook niet meer.
De enige crisis die links niet in de schoenen kan worden geschoven volgende de media is de klimaatcrisis (hoewel die nou juist wel gedeeltelijk door links is veroorzaakt omdat goedkope energie en de door hen veroorzaakte opkomst van de middenklasse wel degelijk aan het ontstaan van deze crisis hebben bijgedragen door de democratisering van de consumptie) en die wordt door rechts gewoon ontkend. Want hier geld voor links als rechts de klimaatcrisis is en blijft slecht nieuws zeker als die wordt gekoppeld aan zaken als peakoil. Dan moeten links en rechts mensen gaan vertellen dat de rek uit economie is en dat de wereld om de mensen heen drastisch zal veranderen en dat dit ook nog los staat van het beleid dat gemaakt zal worden. Dus kan links de zaak alleen oplossen via belastingbeleid (en zich zo op bekwame wijze in de eigen voet schieten) en rechts via ontkennen en als dat niet meer gaat via negeren (wat aanzienlijk prettiger oogt).
Ad 2) Waar rechts de indruk kan wekken “in control” te zijn als ze regeren heeft links daar aanzienlijk meer moeite mee. Hoe komt dat?
Ook even een paar feiten:
1) Nederlandse politiek wordt in groeiende mate bepaald door Europese politiek en Europese politiek wordt in toenemende mate bepaald door een leger van 10.000 lobbyisten waarvan 90% vanuit de industrie werkzaam zijn en laatste een willig oor vinden in de centrum rechts gedomineerde Europese politiek. Zelf een links-linkse regering (die Nederland nooit gehad heeft) zal zich moeten committeren aan de Europese politiek.
2) De wereld heeft zich via IMF, Wereldbank en WTO gecommitteerd aan vrije wereldhandel wat op zich al uitsluit dat een land alleen een linkse koers kan gaan varen (Hugo Chavez heeft daar ook problemen genoeg mee en zonder Venezuelaanse olie was hem dat nooit gelukt). Dus als een linkse leider zou opstaan in Nederland die een daadwerkelijk linkse agenda zou invoeren zou dat voor de Nederlandse economie inderdaad desastreuze gevolgen hebben, want de vrije handel van en naar Nederland zou gehinderd worden.
3) Door WTO, IMF en Wereldbank hebben de ondernemingen van deze wereld een steeds grotere macht gekregen (groter dan de macht van een Nederlandse regering). Het “to big to fail” credo van de kredietcrisis heeft dit onomstotelijk aangetoond. Banken als ING en Fortis waren inderdaad “to big to fail” door hun internationale vertakkingen en Wouter Bos en daarmee de belastingbetaler, was hun “humble servant” toen de zaak in oktober uit elkaar spatte.
Rechts heeft die problemen niet, die kan haar rechtse politieke agenda compromisloos doordrukken omdat deze uiteraard niet in conflict staat met de machten die door de EU, de Wereld Handels Organisatie en het georganiseerde bedrijfsleven worden uitgeoefend. Rechts hoeft zich alleen maar zorgen te maken over de macht van de straat en daar is de M.E. voor in het leven geroepen.
Dus links heeft geen kanalen meer om hun boodschap te verkondigen, links heeft geen boodschap meer om op de kanalen te verkondigen en links heeft geen mogelijkheden meer om als ze de macht zouden hebben deze te gebruiken om hun electoraat daadwerkelijk verder te helpen en als links dat doet, werkt het mee aan de verdere democratisering van de consumptie wat dan weer de resourcen van deze planeet verder belast. Want de daadwerkelijk boodschap die links zou moeten verkondigen en de politiek die ze zou moeten voeren zouden links alleen nog maar verder van haar eigen achterban vervreemden omdat deze aan het ontvangende einde van veel van die politiek zou staan.
Kortom wat er nodig is voor links is:
1) Nieuwe kanalen om haar achterban te bereiken. Kanalen die niet verstoord worden door bijgeluiden bij voorkeur. En de enige manier om dat te doen is de straat vreedzaam terug te veroveren. Links moet het land in, aanwezig zijn, alternatieven bieden, mentaliteiten veranderen .
2) Links moet een nieuwe boodschap gaan formuleren. Een duidelijke breuk creëren met het consumentisme van de afgelopen 40 jaar. Een boodschap die in het zicht van klimaatcrisis en peakoil een nieuwe samenleving smeed die waar mogelijk weer op lokale schaal functioneert. Een nieuwe visie voor een samenleving of beter nog een visie voor een nieuwe samenleving die beter, socialer, zekerder is dan de huidige en die weer gebaseerd is op heldere waarden in de mens. Je zou het een nieuw links spiritueel elan versus oud rechts commercieel elan kunnen noemen. Weg van de overvloed maatschappij gevoed door rechts maar democratiserende goedkope consumptie.
3) Links moet die boodschap niet alleen uitdragen maar ook duidelijk voorleven. Dat Femke inmiddels haar oude diesel Merc heeft ingeruild voor een mooie blauwe Prius is op zich niet fout, maar er is meer nodig. We hebben leiders nodig die het vertrouwen van de massa waardig zijn. En vergeet niet, als links een boodschap brengt en nu mensen eerlijk activeert betekent dat “sacrifice to us all”. Dus eerlijke linkse leiders moeten daar rekening mee durven houden zelf ook het voorbeeld gaan geven.
Als links daar niet in slaagt kan ze alleen maar verder van haar achterban vervreemden en zal ze lijdzaam moeten toezien dat haar achterban vertrekt naar de rechtse populisten, deze globaal de macht overnemen, vervolgens het gevecht om de laatste recoursen van de wereld oplossen via het marktmechanisme waarna de mensheid zal terugvallen in en scenario dat zo treffend is beschreven door James Howard Kunstler in zijn boeken “The Long Emergency” en “World Made by Hand”.
Groeten,
Ed Kuipers
Goede analyse van Ed Kuipers.
Kort commentaar : de ideologieën socialisme en liberalisme zijn geen inspiratiebron meer voor de moderne kiezer; meer en meer wordt gekozen volgens de kieswijzer vanuit het eigenbelang.
We leven in een bijzondere tijd, want wij mensen die nu leven zijn de parasieten van de aarde, en we kunnen ons als individu daar niet aan onttrekken. dusdat.
Ik wil niet zeggen dat Dick Pels ongelijk heeft, maar zou hij dit artikel ook gescheven hebben als we alleen linkse populisten hadden waar hij het mee eens is?
titia: heb je voorbeelden waarom Wilders geen democraat zou zijn?
mijn persoonlijke mening is dat de opkomst van pvv en sp juist laat zien dat de democratie werkt: de andere partijen hebben zitten slapen, zijn technocraten geworden met alleen in naam nog een moraal en dat gat wordt nu gevuld door nieuwe partijen, nieuwe vertegenwoordigers. Dat is toch de bedoeling van ons stelsel?
Ik heb het sterke vermoeden dat de geluiden die ik hoor dat onze democratie niet goed zou werken komt omdat die mensen de opkomst van nieuwe partijen of hun standpunten niet kunnen accepteren
om daar nog aan toe te voegen: mensen die roepen dat de pvv ‘eng’ is, zouden eens moeten kijken naar hoe radikaal standpunten van de SDAP vroeger waren. Als je dan beweert dat de democratie nu in crisis is, dan kun je evengoed beweren dat de democratie toen in crisis was. Kijk ook eens naar de polarisatie in de jaren 70.
Er is altijd maatschappelijke turbulentie, de democratie is daarom altijd in ”crisis”. Maar het doel van het stelsel is juist om turbulentie en schokken op te vangen en op vreedzame wijze om te zetten in nieuw beleid, wetgeving, etc. Volgens mij is er dus niets nieuws onder de zon. Als je rust wil, ga dan in een dictatuur wonen.
[…] zou je, als je wel naar de burger luistert, nergens een weg aan mogen leggen. Het volk is immers een kakofonie aan stemmen. Heden ten dage lijkt echter alleen naar ontevredenen geluisterd te worden. Een […]
De regering en de waarheid bestaan ook niet. Dus waarheid bestaat niet?
Bestaat het volk niet? Zou ik dus niet bestaan?
Volk zijn of beter deel zijn als mens van het volk heeft weinig mee te maken met populisme of had het “volkisme” genoemd moeten worden. Volk is corpus.
Volk, ja, menselijke corpus van een dorp, een stad, een land, een eiland, een continent, van de aarde.
Ik citeer de woorden van een oude dame uit Kaukasus, zei zegt:
“Ik huilde om het lichaam van de broer, verminkt lichaam voor altijd lichaam van aarde… moederlichaam, minnares van een verraden maan… lichaam van verraden vader… lichaam van een volk, voor altijd gescheiden van het mijne…”
Er is niets mis met het corpus “volk”, integendeel, er is iets daar dat, als goed gaat, naar lekker ruikt en smaakt. Als goed gaat, zeg ik, want als niet goed gaat dan wordt het ruiken en smaken wat onplezierig. Zo is het volk en dus de mens.
En over waarheid? Regering, ook democratische regeringen, en waarheid lopen niet vanzelfsprekend samen, af en toen en vaak niet.
Ik citeer Socrates door Rob Rieman uit zijn “Adel van de Geest”:
“Zij moeten zich oefenen in de kennis van wat waar is, onderscheiden wat wel of gen waarde heeft, wat goed is en wat kwaad. En juist omdat de geestelijke kwaliteiten van het bestaan universeel zijn en tijdloos, zijn deze waarde transcendent, absoluut. Maar geen sterfelijk wezen kan ooit het absolute in pacht hebben. Daarom zal geen van de kenners van het beste ooit de volledige waarheid claimen en is er (…) een nooit eindigend gesprek.”
Ondanks dat alles laten we, mensen van de volken, naar de waarheid streven en naar het goed doen.