Een tijdje terug schreef Waterland-collega Remko van Broekhoven een bijdrage aan het Waterlog-seksdebat, waarin hij zelfbeheersing aanbeveelt in seksuele kwesties. Ik reageerde daar destijds heel fel op, maar besefte later dat mijn kritiek vooral betrekking had op de laatste zin, waarin Remko een aantal zaken tegenover elkaar zet, die in mijn ogen eerder onderling overlappend zijn. Die zin lijkt te verwijzen naar meer conservatieve opvattingen over seksualiteit, en luidt: ‘Er is immers reden genoeg om de liefde wat vaker van de lust te redden, de vrijheid van de vrijblijvendheid, en het geluk van het genot.’ Zijn liefde en lust tegengesteld, is vrijheid nooit vrijblijvend en bestaat er geluk zonder genot?
Het moderne individualistische ethos wordt door commentatoren soms op misprijzende toon ‘hedonistisch’ genoemd. Hedonisme: voor velen komen er bij dat woord beelden naar boven van rusteloze genotzoekers, mensen die de hele dag niets anders doen zich overgeven aan oppervlakkig plezier. Die zich storten in seks-orgieën of in schrans- en vreetpartijen en zich daarbij ook nog eens regelmatig een stuk in de kraag zuipen. Maar hedonisme is veel meer dan dat, hedonisme kent zijn eigen ethiek. Eén van de pleitbezorgers van dit denken was de Griekse filosoof Epicurus (341-270 v.C.). Het is bijzonder hoe up-to-date zijn gedachtegoed in deze tijd nog is en volgens mij vormt het een aanknopingspunt voor libertijns-links anno nu, in een periode dat we weer om onze oren worden gegooid met deugden-met-een-hoofdletter zoals Matigheid en Rechtvaardigheid door verbeten christenen en andersoortige zedeprekers. (meer…)
Waterlog 